Popularne tematy
2010-11-04
Badania w wypadku tego bardzo przykrego schorzenia nie są jednoznaczne – mowa jest zarówno o tym, że przyczyną mogą być autoimmunologiczne, stany zapalne skóry, hormony i ostatnio coraz częściej podkreślana przyczyna schorzenia to stres. Na pewno w grę przy tej chorobie wchodzą geny, ponieważ są rodziny, w których ten rodzaj łysienia występuje niemal w każdym pokoleniu. Łysienie plackowate to schorzenie o nieprzewidywalnym przebiegu – pojawić może się nagle, często bez wyraźnej dla chorego przyczyny, podobnie jak może zniknąć, też bez widocznego powodu. Niekiedy słyszy się opinie, że właściwie nie warto leczyć tego typu łysienia, ponieważ i tak nie ma leku, który byłby skuteczny w leczeniu łysienia plackowatego i odrost włosów następuje samoistnie. Lekarze przepisują różne preparaty do leczenia łysienia plackowatego „w ciemno”, na zasadzie, że może któryś zadziała w danym przypadku - żaden lekarz nie przedstawi planu leczenia i jego skutków, ponieważ nawet nie ma wypracowanego standardu leczenia tego typu łysienia. Łysienie plackowate nie jest powiązane z żadnymi zmianami biologicznymi w stanie zdrowia łysiejącej osoby – niektórzy twierdzą, że chorym brakuje cynku, witaminy E, ale wiele osób ma niedobory tych i jeszcze innych ważnych dla włosów składników i co najwyżej mają nasilone wypadanie włosów, które szybko po leczeniu preparatami witaminowymi i mineralnymi wracają do normy. Wydaje się i coraz częściej pojawiają się dowody na to, że silny stres, napięcie nerwowe może być przyczyną pojawienia się łysienia plackowatego. A oto przykłady z życia, które potwierdzają psychiczne podłoże schorzenia: Martynka jest bardzo pogodnym dzieckiem, ma 3,5 roku. Obecnie ma bardzo ładne, króciutkie włoski, ale kilka miesięcy temu na jej główce pełno było owalnych, łysych miejsc. Dziecko zaczęło łysieć w wieku dwóch lat i siedmiu miesięcy. Rodzice trafiali do różnych specjalistów, ale żadne leki nie pomagały, wiele z lekarstw, które teoretycznie mogłyby pomóc, nie nadawało się dla małego dziecka. Pozostawało czekanie – Martynka rosła i rozwijała się wspaniale, ale włosków na głowie miała coraz mniej. Jedynym problemem z Martynką był płacz dziecka zawsze w okolicach godziny dziewiętnastej. W końcu babcia dziewczynki skojarzyła, że dziecko płacze, kiedy ma się zacząć dobranocka i niektóre z bajek powodują, że popada wręcz w spazmy. Powoli do świadomości babci doszło genialne odkrycie – i płacz Martynki i łyse place na malej główce pojawiły się wraz z nową dobranocką. Teraz droga do zdrowia okazała się krótka – rozsądny pediatra skierował dziecko do psychiatry dziecięcego, gdzie poprzez rysowanie i zabawy z psychoterapeutą dziecko w końcu niemal samo wskazało na przyczynę swojego lęku i jak się okazało przyczynę łysienia– był nim duszek, który przenikał postacie z bajki i znikał w wybranych spośród nich. W głowie tego małego dziecka zrodził się ogromny lęk, że mama, tata, babcia lub brat staną się takim duszkiem i zanikną -dziecko w tym wieku nie rozumie fikcji, dla niego świat widziany w telewizji, świat bajek jest czymś realnym.
Potem wszystko potoczyło się błyskawicznie. Dobrze przeprowadzona psychoterapia uwolniła Martynkę od lęku, a włoski błyskawicznie odrosły. Jednak lekarz uprzedził rodziców, że ich córeczka w różnych sytuacjach, a szczególnie w stresie, może znowu mieć łyse place na głowie. Schorzenie ma bowiem charakter nawrotowy.
Czasami łączy się ten typ łysienia z występowaniem innych chorób, takich jak choroby tarczycy, toczeń rumieniowaty czy też reumatoidalne zapalenie stawów. Choroby te bywają przyczyną ogromnego stresu, ale rzadko kiedy wiąże się takie fakty, jak choroba plus stres. Bardzo często osoba dotknięta łysieniem plackowatym popada w stan depresji i z powodu depresji trafia do psychiatry, często do psychoterapeuty. Zauważono, że bardzo często po takim leczeniu ustępuje zarówno depresja, jak również zaczynają odrastać włosy – stąd łatwy wniosek, że łysienie plackowate może należeć do zaburzeń o podłożu psychosomatycznym.
O tym, że stres może być przyczyną łysienia plackowatego może świadczyć również jedna z historii młodych mam – jest ich każdego roku sporo. Kasia bardzo cieszyła się z tego, że zostanie mamą – przygotowywała się do porodu w dobrej szkole rodzenia, wyniki badań miała świetne, ciąża przebiegała wręcz książkowo. Nie bała się porodu. Wiedziała, że musi pomóc swojemu dziecko przyjść na świat. Poród zaczął się również typowo i nagle okazało się, że jej mała córeczka ma szyjkę oplątaną pępowiną. Decyzja lekarza była błyskawiczna – kleszcze. Uratowało to życie dziecka, ale okazało się, że zrobił się krwiak, dziecko mimo szybkiej akcji było podduszone i rokowania nie były zbyt optymistyczne. Kasia wpadła w histerię i cały czas drżała o życie swojej córeczki. Nie jadła, nie spała – niemal cały dzień siedziała przy inkubatorze.
Kiedy usłyszała, że jej córeczce nic już nie zagraża po raz pierwszy od trzech dni usnęła. Gdy obudziła się przeżyła kolejny szok – jej piękne włosy zostały niemal w całości na poduszce. Lekarz stwierdził, że to łysienie plackowate i raczej ma charakter złośliwy – po kliku dniach Kasia była zupełnie łysa. Straciła owłosienie na całej skórze – w tym brwi i rzęsy. Kasia długo leczyła się u różnych specjalistów i niemal u cudotwórców, jednak nie dawało to żadnych efektów. Pewnego razu w kobiecym piśmie przeczytała o tym, że psychoterapia pomaga takim jak ona, dotkniętym nawet złośliwą formą łysienia plackowatego. Bez większych nadziei zgłosiła się do specjalistycznego ośrodka psychoterapeutycznego – przez 10 tygodni każdego dnia uczestniczyła przez 6 godzin w terapii, w tym 2 godziny to była praca indywidualna z psychoterapeutą, a 4 pozostałe to terapia grupowa. Teraz, kiedy kończy się siódmy miesiąc, terapia już mniej intensywny. Kasia cieszy się z pięknych brwi rzęs, a na głowie ma jeszcze bardzo delikatnego jeżyka, włosy powoli odrastają, a jej dziesięcioletnia córeczka Kaja głaszcze ją po głowie i zapewnia – Mamo, już nigdy nie będziesz łysa.
Łysienie plackowate ma na pewno podłoże psychiczne – potwierdzają to dermatolodzy i psychiatrzy dziecięcy. Otóż, po wprowadzeniu reformy w polskiej szkole wielokrotnie wzrosła liczba pacjentów u lekarzy tych specjalności, zwielokrotniła się liczba dzieci w wieku 13-14 lat dotkniętych łysieniem plackowatym, również w ich przypadku psychoterapia połączona z leczeniem farmakologicznym najczęściej pomaga, czasami całość trzeba połączyć jeszcze ze zmianą szkoły.
Materiał przygotowany przez Klinikę Handsome Men
Psychoterapia w łysieniu plackowatym
Łysienie plackowate to wręcz tajemnicze schorzenie, które może dotknąć każdego człowieka bez wyraźnego powodu. Bywa ono powodem łysienia dorosłych, ale często dotyka też nastolatki, a nawet zupełnie malutkie dzieci.Problem z włosami? Poradź się specjalisty...
Agnieszka Obstawska
trycholog, badania skóry głowy, zabiegi fryzjerskie
Badania w wypadku tego bardzo przykrego schorzenia nie są jednoznaczne – mowa jest zarówno o tym, że przyczyną mogą być autoimmunologiczne, stany zapalne skóry, hormony i ostatnio coraz częściej podkreślana przyczyna schorzenia to stres. Na pewno w grę przy tej chorobie wchodzą geny, ponieważ są rodziny, w których ten rodzaj łysienia występuje niemal w każdym pokoleniu. Łysienie plackowate to schorzenie o nieprzewidywalnym przebiegu – pojawić może się nagle, często bez wyraźnej dla chorego przyczyny, podobnie jak może zniknąć, też bez widocznego powodu. Niekiedy słyszy się opinie, że właściwie nie warto leczyć tego typu łysienia, ponieważ i tak nie ma leku, który byłby skuteczny w leczeniu łysienia plackowatego i odrost włosów następuje samoistnie. Lekarze przepisują różne preparaty do leczenia łysienia plackowatego „w ciemno”, na zasadzie, że może któryś zadziała w danym przypadku - żaden lekarz nie przedstawi planu leczenia i jego skutków, ponieważ nawet nie ma wypracowanego standardu leczenia tego typu łysienia. Łysienie plackowate nie jest powiązane z żadnymi zmianami biologicznymi w stanie zdrowia łysiejącej osoby – niektórzy twierdzą, że chorym brakuje cynku, witaminy E, ale wiele osób ma niedobory tych i jeszcze innych ważnych dla włosów składników i co najwyżej mają nasilone wypadanie włosów, które szybko po leczeniu preparatami witaminowymi i mineralnymi wracają do normy. Wydaje się i coraz częściej pojawiają się dowody na to, że silny stres, napięcie nerwowe może być przyczyną pojawienia się łysienia plackowatego. A oto przykłady z życia, które potwierdzają psychiczne podłoże schorzenia: Martynka jest bardzo pogodnym dzieckiem, ma 3,5 roku. Obecnie ma bardzo ładne, króciutkie włoski, ale kilka miesięcy temu na jej główce pełno było owalnych, łysych miejsc. Dziecko zaczęło łysieć w wieku dwóch lat i siedmiu miesięcy. Rodzice trafiali do różnych specjalistów, ale żadne leki nie pomagały, wiele z lekarstw, które teoretycznie mogłyby pomóc, nie nadawało się dla małego dziecka. Pozostawało czekanie – Martynka rosła i rozwijała się wspaniale, ale włosków na głowie miała coraz mniej. Jedynym problemem z Martynką był płacz dziecka zawsze w okolicach godziny dziewiętnastej. W końcu babcia dziewczynki skojarzyła, że dziecko płacze, kiedy ma się zacząć dobranocka i niektóre z bajek powodują, że popada wręcz w spazmy. Powoli do świadomości babci doszło genialne odkrycie – i płacz Martynki i łyse place na malej główce pojawiły się wraz z nową dobranocką. Teraz droga do zdrowia okazała się krótka – rozsądny pediatra skierował dziecko do psychiatry dziecięcego, gdzie poprzez rysowanie i zabawy z psychoterapeutą dziecko w końcu niemal samo wskazało na przyczynę swojego lęku i jak się okazało przyczynę łysienia– był nim duszek, który przenikał postacie z bajki i znikał w wybranych spośród nich. W głowie tego małego dziecka zrodził się ogromny lęk, że mama, tata, babcia lub brat staną się takim duszkiem i zanikną -dziecko w tym wieku nie rozumie fikcji, dla niego świat widziany w telewizji, świat bajek jest czymś realnym.
Potem wszystko potoczyło się błyskawicznie. Dobrze przeprowadzona psychoterapia uwolniła Martynkę od lęku, a włoski błyskawicznie odrosły. Jednak lekarz uprzedził rodziców, że ich córeczka w różnych sytuacjach, a szczególnie w stresie, może znowu mieć łyse place na głowie. Schorzenie ma bowiem charakter nawrotowy.
Czasami łączy się ten typ łysienia z występowaniem innych chorób, takich jak choroby tarczycy, toczeń rumieniowaty czy też reumatoidalne zapalenie stawów. Choroby te bywają przyczyną ogromnego stresu, ale rzadko kiedy wiąże się takie fakty, jak choroba plus stres. Bardzo często osoba dotknięta łysieniem plackowatym popada w stan depresji i z powodu depresji trafia do psychiatry, często do psychoterapeuty. Zauważono, że bardzo często po takim leczeniu ustępuje zarówno depresja, jak również zaczynają odrastać włosy – stąd łatwy wniosek, że łysienie plackowate może należeć do zaburzeń o podłożu psychosomatycznym.
O tym, że stres może być przyczyną łysienia plackowatego może świadczyć również jedna z historii młodych mam – jest ich każdego roku sporo. Kasia bardzo cieszyła się z tego, że zostanie mamą – przygotowywała się do porodu w dobrej szkole rodzenia, wyniki badań miała świetne, ciąża przebiegała wręcz książkowo. Nie bała się porodu. Wiedziała, że musi pomóc swojemu dziecko przyjść na świat. Poród zaczął się również typowo i nagle okazało się, że jej mała córeczka ma szyjkę oplątaną pępowiną. Decyzja lekarza była błyskawiczna – kleszcze. Uratowało to życie dziecka, ale okazało się, że zrobił się krwiak, dziecko mimo szybkiej akcji było podduszone i rokowania nie były zbyt optymistyczne. Kasia wpadła w histerię i cały czas drżała o życie swojej córeczki. Nie jadła, nie spała – niemal cały dzień siedziała przy inkubatorze.
Kiedy usłyszała, że jej córeczce nic już nie zagraża po raz pierwszy od trzech dni usnęła. Gdy obudziła się przeżyła kolejny szok – jej piękne włosy zostały niemal w całości na poduszce. Lekarz stwierdził, że to łysienie plackowate i raczej ma charakter złośliwy – po kliku dniach Kasia była zupełnie łysa. Straciła owłosienie na całej skórze – w tym brwi i rzęsy. Kasia długo leczyła się u różnych specjalistów i niemal u cudotwórców, jednak nie dawało to żadnych efektów. Pewnego razu w kobiecym piśmie przeczytała o tym, że psychoterapia pomaga takim jak ona, dotkniętym nawet złośliwą formą łysienia plackowatego. Bez większych nadziei zgłosiła się do specjalistycznego ośrodka psychoterapeutycznego – przez 10 tygodni każdego dnia uczestniczyła przez 6 godzin w terapii, w tym 2 godziny to była praca indywidualna z psychoterapeutą, a 4 pozostałe to terapia grupowa. Teraz, kiedy kończy się siódmy miesiąc, terapia już mniej intensywny. Kasia cieszy się z pięknych brwi rzęs, a na głowie ma jeszcze bardzo delikatnego jeżyka, włosy powoli odrastają, a jej dziesięcioletnia córeczka Kaja głaszcze ją po głowie i zapewnia – Mamo, już nigdy nie będziesz łysa.
Łysienie plackowate ma na pewno podłoże psychiczne – potwierdzają to dermatolodzy i psychiatrzy dziecięcy. Otóż, po wprowadzeniu reformy w polskiej szkole wielokrotnie wzrosła liczba pacjentów u lekarzy tych specjalności, zwielokrotniła się liczba dzieci w wieku 13-14 lat dotkniętych łysieniem plackowatym, również w ich przypadku psychoterapia połączona z leczeniem farmakologicznym najczęściej pomaga, czasami całość trzeba połączyć jeszcze ze zmianą szkoły.
Materiał przygotowany przez Klinikę Handsome Men
Dodaj komentarz lub opinię
» Odpowiedz
Opinie i komentarze (52)
| Autor | Wypowiedź |
Zadaj pytanie Ekspertowi
Porady Eksperta
Jeżeli w naszej bazie brakuje
odpowiedzi na Twoje pytanie
zapytaj naszego Eksperta
Najnowsze firmy w bazie
Wojciech Krajewski Denticon - Sopot
Periodontolog i implantolog Wojciech Krajewski od lat świadczy swoje usługi w gdańskim gabinecie, do którego...
Oliclinic Centrum Stomatologii | Dentysta Wrocław - Wrocław
Oliclinic to niezrównana oaza zdrowia dla Twojego uśmiechu i komfortu jamy ustnej. Nasza klinika stanowi bastion...
Newsletter
Jeżeli chcesz być informowany o nowościach w serwisie iLekarze.pl, dodaj swój e-mail:
